Kolonel Roger Housen is een uitmuntend officier die rechtstreeks voor mij werkte. In de jaren na de goedkeuring van het transformatieplan (2009) moest hij voor mij, toen Chef Defensie, de implementatie ervan volgen en soms bijsturen of doordrukken. Kort geschetst: een oprechte en loyale medewerker. Na zijn pensionering, blijft hij proactief defensieproblemen opvolgen in zijn hoedanigheid van strategisch raadgever bij ACMP, de enige niet politieke syndicaat voor militairen. Zijn net uitgegeven boek zou zeker op de leeslijst moeten staan voor politici (en hun raadgevers en studiecentra) die verantwoordelijkheden waarnemen of ambiëren in de domeinen waar strategie en veiligheid relevant zijn. De eerste drie hoofdstukken zijn een prachtige inleiding tot strategie voor niet ingewijden. Hoofstuk 4 levert zeer relevante bedenkingen over de oorlog in Oekraïne. Mijn vrees is nochtans dat veel analisten weinig aandacht hebben voor de strategie van de Russen. Die konden de zomer "offensief" stoppen door zich in te graven en door mijnenvelden te leggen. En nu geven de Amerikanen mijnen aan de Oekraïners wat wijst op een noodzakelijke herziening van ons verbod op landmijnen minstens in gelijkaardige situaties. M.i. verdienen ook thema’s zoals air superiority en air defence een vernieuwde aandacht maar ook een nieuwe kijk. Hoofdstuk 5 is een nuchtere kijk op de “Verschuivende wereldmachten” des te meer dat dit boek verscheen voor de Amerikaanse verkiezingen. Ik onderschrijf ten volle de slot ervan: “De Europese constructie kan niet langer uitsluitend gepresenteerd worden als een middel om een einde te maken aan oorlog, maar ook als een manier om in een positie te komen waarin oorlog, indien nodig vanuit de best mogelijke positie kan worden gevoerd. Geen vrede zonder wapens, dus”. In dit verband wil ik een lans breken (ik was Lansier en ik mag dit schrijven) voor echte standaardisatie van militaire wapens en systemen aller aarden (communicatie, luchtafweer, radars, cyber, enz.) Echte standaardisatie dat zijn bijvoorbeeld dezelfde geweren van Noorwegen tot Spanje. In de VS kan dit van Alaska tot Texas. In Europa moet het ook kunnen niet alleen omwille van kosten maar ook om in Europa standard procedures en organisaties na te streven. Hoofstuk 6 geeft een brede kijk op oorlog vormen dit onder de radar blijven maar onze samenleving ondermijnen. Het thema mag m.i. uitgebreid worden naar het economisch domein alsook naar drugs als een zware bedreiging. In het economisch domein gaat het vooral om petroleum en gas maar ook om de afbouw van onze industrieën door de oneerlijke concurrentie van China. Op den duur produceren we in Europa te weinig om onze samenleving staand te houden. Dit boek is uiteraard een aanrader!